Ruled by the Blaze (The Unwanted Marriage)

Patricia's POV (Care)

Mabilis kumalat at naging usap usapan ang naging pag ambush sa'min pero mabilis din iyon nawala.

Dalawang araw lang ako nag tagal sa ospital at nag pauwi na rin ako. Sa mga lumipas na linggo ay nahirapan talaga akong kalimutan ang nangyari.

Hindi ako makapaniwala na nakaligtas ako pero hindi ko rin matanggap na patay na si Nanay Nelia at ang driver. Parang gumuho ang mundo ko ng malaman 'yon.

They're innocent! I witness how good they are and an instant, they already gone. Those evil should pay for this. I will never ever forgive them!

Kahit ang pag dalaw at pag comfort ng pamilya at kaibigan ko rito sa bahay ay walang silbi dahil matindi ang iniwan na trauma sa'kin ng nangyari. Palagi na lang ako natatakot. Kahit sa pag labas ng bahay ay takot na ako. "If you need something, just call the maids. You're safe now. There's bodyguards around the house and roaming around the village. You don't need to worry, if you feel something bad just call me,"

Iyon ang mga huling salita na sinabi ni Callum bago siya pumunta sa kompanya. Hinigpitan niya ang seguridad ko at mas dumoble ang pag-aalaga niya sa'kin kaya kahit papaano ay napanatag ako.

-

"Sigurado ka ba na kaya mo na pumasok?" nag-aalalang tanong ni Jess ng salubingin ako sa parking pa lang ng school.

"Of course,"

Hindi ko naman hahayaan na maging alipin ako ng takot ko. Kung paiiralin ko 'yon ay mapapabayaan ko ang pag-aaral na hindi dapat mangyari.

"Grabe, ang dami mong bodyguards!" mangha niya'ng sabi at yumakap sa braso ko.

Naglalakad na kami sa hallway papunta sa room.

"To secure my safety," sagot ko at diretso lang ang tingin sa daan.

Hindi ko iniinda ang tingin ng mga tao sa paligid. My accident became televised so all of a students here know. Kaya ng makita ako ng mga kaklase ko ay sunod-sunod na pangangamusta ang narinig ko. Even our professors. Nag start ang mga discussions namin but I can't focused.

Unti-unti ko ng nakakalimutan ang nangyari at pinipilit mag move on pero iba ang bumabagabag sa'kin. Hindi pa rin sinasabi ni Callum sa'kin ang lahat. Kung paano iyon nangyari at sino ang may pakana. Paulit-ulit niya'ng sinasabi na mas mabuting wala ako'ng alam dito.

Gusto ko pa sana makipagtalo sa kanya pero mukhang mabuti na nga 'yon.

Pansin ko rin na mas dumoble ang pagiging busy ni Callum. Sa kompanya at ang tungkol sa kaso.

"Tulala ka na naman!"

Halos mapaigtad ako ng biglang kurutin ni Jess ang pisngi ko.

"Jess naman, eh!"

"Mukha kasing hindi ka parin okay. Hindi mo pa ginagalaw ang pagkain mo! Matatapos na lang ang break time hindi ka pa kumakain," pilit niya'ng nilapit sa bibig ko ang tinidor na may pasta. "Alam mo, dapat nagpapahinga ka pa," Sinimulan kong kainin ang pagkain. Pareho sila ni Callum. They keep insisting that I should rest more but I'm totally okay!

"Maiintindihan naman ng mga prof kung-"

"Ayos nga lang ako,"

"Eh, bakit ka ganyan? Stop stressing your mind. Dapat mag focus ka lang sa magiging baby mo..." she paused a bit. "Wait, alam na nga pala ng pamilya niyo, ano? They were all happy for you! I even saw how Callum worried when you still unconcious" Tinaasan ko siya ng kilay.

"Well, when I heard the news about you, pinuntahan agad kita! I saw Callum looks so frustrated outside the O. R." she seems pitying him based on her voice. "His action and emotions were different. Alam mo 'yon, para bang takot na takot siya'ng mawala ka. Kahit ako kinabahan habang inooperahan ka,"

"Of course he's worried about the...baby," sagot ko.

I've also seen Callum in that situation. Sigurado ako na nag-aalala lang siya dahil sa buntis ako.

"God! Hanggang ngayon ba in denial ka parin? He's obviously like you! Tignan mo at magkakaanak na kayo-"

"Your words! Tigilan mo nga-"

Inikutan niya ako ng mata. "You know what? Open your mind sometimes! You still thinking about him and Zara don't you? Akala ko ba inamin niya na wala talaga silang relasyon? Both of you can be happy-" "What are you pointing, Jess?" naguguluhan kong tanong.

Suminghap siya. "You and Callum can be happy! Your relationship can finally turned into serious one! Hindi sila ni Zara. Buntis ka at masaya siya kaya wala na kayong problema!"

Hindi ko namalayan na naubos ko na ang pagkain sa dami ng sinasabi ni Jess.

"May contract kami, remember?" saad ko kaya nawala ang ngiti niya.

"Well, mapaguusapan niyo naman siguro 'yon. You were both love each other-"

"Shut up! You're nonsense!" iritable akong tumayo at naglakad papunta sa room.

Ano ba ang mga sinasabi ni Jess? Saan niya nakukuha yon? Or she's just teasing me?

"Huy! Galit ka naman agad, moody talaga kapag buntis"

Rinig ko ang yabag niya sa likod ko. Hindi ko siya pinansin hanggang mag simula ulit ang mga class namin.

Kahit nga sa kaligtnaan ng klase ay kinukulit niya ako kaya ginawa ko lahat para pigilan ang sarili na wag siya sabunutan. She keeps insisting that I should talk to Callum regarding the contract. I would never do that. Ngayon pa nga lang na nalaman niya na buntis ako ay mas lalo siya'ng maalaga. Palagi siya'ng nag-aalala at dahil 'yon sa magiging anak namin. Doon lang.

"Pat, wait!"

Humahabol sa'kin si Jess palabas ng room dahil dismissal na. Agad niya'ng ikinawit ang kamay sa braso ko.

"Don't push my patience, Jess," babala ko.

"Oo na! Hindi na kita pipilitin tungkol doon dahil alam kong magkukusa...kayong dalawa," nginitian niya ako ng makahulugan. "Kalaunan, marerealize mo na mahal mo talaga siya gaya ng nararamdaman niya sayo" I shook my head because of her hallucinations.

Nakarating kami sa parking at tanaw ko na agad ang isa sa bodyguard ko. Nakatayo ito sa tabi ng aking sasakyan.

Humigpit ang hawak ni Jess sa braso ko. "Hindi na kita kukulitin basta sumama ka sa'kin sa mall. Kain tayo. I miss our hang out after school!"

"Wala ako sa mood pumunta-"

"Sige na, please?" ngumuso siya. "You need to unwind! Ngayon lang naman, kakain lang tayo tapos uuwi na,"

Tumingin ako sa relos at nakitang 5:00 p. m pa lang. Wala ako'ng choice kundi pumayag.

"Alright, but I need to be home at 6:30"

"Oo naman! Kita na lang tayo roon! Let's go!" tinalikuran niya ako at sumakay sa sasakyan niya.

"Kuya, sa malapit na mall po" sabi ko sa driver pag sakay ko.

Kita kong kumunot ang noo niya. "Mam, sabi po ni sir callum na diretso raw po kayo sa bahay pagkatapos ng klase,"

"What?" gulat kong sabi. "Saglit lang naman po tayo at isa pa, may mga bodyguards po na nakasunod sa'tin-"

"Mahigpit po kasing bilin 'yon ni sir. Sumusunod lang po ako at kasasabi ko lang po sa kanya na tapos na ang klase niyo," magalang na sabi nito kaya hindi ko magawang mainis.

He's just doing his job but I'm really safe now. Hindi naman pwede na umuwi na ako at hayaan na mag hintay si Jess sa mall.

Bumuntong hininga ako bago kinuha ang phone sa bag. I texted Callum that I'm going to the mall. Hindi ko na siya hinintay mag reply at bumaling na ako sa driver.

"I already texted him. Let's go to the mall" I said.

I saw a hint of hesitation in his eyes before he finally do driving.

Saglit lang naman kami roon at siguradong hindi magagalit si Callum. Ang tagal ko rin hindi lumabas kaya namiss ko 'to.

Gaya ng sabi ni Jess, kumain lang kami sa paboritong fast food bago siya nagyaya sa book store.

"Nakakaloka, nakikita ko yung mga body guards mo sa paligid!"

Tumingin rin ako sa labas ng book store at kita mula rito ang nag kalat na tauhan ni Callum.

They're wearing a simple clothes kaya hindi sila makikilala ng iba bilang taga bantay ko. "That's their job" usal ko bago namili ng libro.

"You mean, ganyan ka kamahal ng asawa mo! Bantay sarado ka na, oh! Sana all di 'ba?"

If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience-all for free. The next chapter is eagerly waiting for you!This belongs to NôvelDrama.Org.

Hindi ko siya pinansin dahil alam kong aasarin niya na naman ako. Bumili lang ako ng dalawang english book, ganoon rin si Jess.

Bumaba kami sa grounf floor pero laking gulat namin ng maraming tao roon lalo na sa stage. May naghihiyawan din kaya nakaramdam ako ng kaunting init. Masyadong maraming tao, kanina naman ay wala ito. Nakita ko si Jess na tumungo sa alon ng tao at may kinausap. Don't tell me... makikichismis pa siya?

"May mall show pala! Yung sikat na artista," ani Jess ng makalapit kaya nag lakad na kami papuntang exit. "And guess what? Zara Banner is also here! Promoting some brands that she modeled!" "Really?"

Nabalitaan niya kaya ang nangyari sa'kin? I'm sure she felt satisfied and even wish that I should died instead.

"She never changed. Masama parin ang ugali" komento ni Jess.

"Stop mentioning her," sabi ko.

Nakarating kami sa parking at agad ako'ng sumakay ng sasakyan. "Bye, Jess!"

"Bye, thank you for today!" she kiss me first before entering inside her car.

Ipinikit ko ang mata at isinandal ang ulo sa head rest ng umandar na ang sasakyan. Minsan, hindi ko maiwasan na maisip ang nangyaring trahedya tuwing nasa sasakyan ako. I should forget that but I can't help it! Alam ko na ligtas ako ngayon pero may munting takot parin sa'kin. This thoughts are the reason why I'm always upset.

Naramdaman kong nag ring ang cellphone ko sa bag. I know it's Callum. Nakita ko ang mga messages at missed calls niya. Hindi ko 'yon binasa at muling pumikit hanggang makarating kami sa bahay. Sa gate pa lang ay nakikita ko na si Callum. He's still wearing his working attire while his two hands were placed inside his pocket. He looks mad.

"You're not answering my calls!" bungad nito ng makalabas ako ng sasakyan.

"I'm so worried. You should at least inform me before going somewhere-"

Medyo nakaramdam ako ng hilo at nasapo ang ulo dahilan para tumigil siya.

Nagulat ako ng hawakan niya ang mukha ko at inangat paharap sa kanya. His mad face turned into worried.

"Are you okay? Nahihilo ka?" he asked softly. "Ano bang ginawa mo roon? You maybe tired, let's go,"

Hindi na ako nagsasalita dahil biglang nag iba ang pakiramdam ko.

Inalalayan ako ni Callum pero nasa main door pa lang kami ng manlambot ng tuhod ko. My whole body suddenly trembled and I feel like numb for a moment. "Patricia!"

Callum's worried voice echoed to my ears until my sight slowly eaten by darkness.